در حالی که در حال حاضر درمانی برای سرطان وجود ندارد، محققان در حال بررسی چندین روش درمانی جدید از جمله واکسن و ویرایش ژن هستند که در نهایت می تواند چهره درمان سرطان را تغییر دهد.

 

پیشرفته ترین روش درمان سرطان گروهی از بیماری ها است که با رشد غیرعادی سلول مشخص می شود. این سلول ها می توانند به بافت های مختلف بدن حمله کنند و منجر به مشکلات جدی سلامتی شوند.

 

برای خرید کمی لومینسانس و تجهیزات آزمایشگاه‌تان با متخصصان پادتن گستر تماس بگیرید. برای دیدن و خرید کیت الایزا می توانید به صفحه فروشگاه مربوطه مراجعه کنید 

 

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، سرطان دومین عامل مرگ و میر در ایالات متحده پس از بیماری قلبی است. اما آیا درمانی برای آن وجود دارد؟

 

در حال حاضر، هیچ درمان واقعی برای سرطان وجود ندارد. با این حال، پیشرفت‌های اخیر در دارو و فناوری راه را برای درمان‌های جدیدتر سرطان هموار کرده است و به ما کمک می‌کند تا به درمان نزدیک‌تر شویم.

 

در زیر، ما این درمان‌های نوظهور و آنچه می‌توانند برای آینده درمان سرطان معنی داشته باشند را بررسی خواهیم کرد. برای کشف بیشتر به خواندن ادامه دهید.

 

آیا هرگز سرطان را درمان خواهیم کرد؟

 

آیا برای سرطان درمانی وجود دارد؟ اگر بله، چقدر به هم نزدیکیم؟ برای پاسخ به این سوالات، درک تفاوت بین درمان و بهبودی مهم است:

 

درمان. درمان به این معنی است که درمان تمام آثار سرطان را از بدن حذف کرده و تضمین کرده است که دوباره عود نمی کند.

بهترین کشور برای درمان سرطان بهبودی به این معنی است که علائم سرطان کاهش یافته یا به طور کامل از بین رفته است. فردی که در حال بهبودی است ممکن است علائم کمی از سلول های سرطانی در بدن خود نداشته باشد. به طور کلی، دو نوع مختلف بهبودی وجود دارد:

بهبودی کامل، به این معنی که هیچ نشانه قابل تشخیصی از سرطان وجود ندارد.

بهبود نسبی، به این معنی که سرطان کوچک شده است، اما سلول های سرطانی هنوز قابل تشخیص هستند.

حتی پس از بهبودی کامل، سلول های سرطانی می توانند در بدن باقی بمانند. این بدان معنی است که سرطان می تواند عود کند. اگر این اتفاق بیفتد، معمولاً در 5 سال اول پس از درمان است.

 

پادتن گستر ارائه دهنده انواع کیت های الایزا، کمی لومینسانس، کیت های ویتامین D3 و کیت های گاما از معتبرترین کیت ها و در کوتاه ترین زمان میباشد.جهت کسب اطلاعات بیشتر و خرید با متخصصان ما تماس بگیرید

 

در حالی که برخی از پزشکان ممکن است در مورد سرطانی که در عرض 5 سال عود نمی کند، از اصطلاح “درمان شده” استفاده کنند، باز هم امکان بازگشت آن وجود دارد، به این معنی که هرگز واقعاً درمان نمی شود. به همین دلیل، اکثر پزشکان از عبارت “در حال بهبودی” به جای “درمان شده” استفاده می کنند.

 

در این مقاله، درمان‌های جدید و نوظهور سرطان را بررسی خواهیم کرد. این درمان های جدیدتر ممکن است خارج از یا همراه با درمان های مرسوم سرطان مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی استفاده شوند. شیرجه بزنیم

 

ایمونوتراپی

 

ایمونوتراپی سرطان نوعی درمان است که به سیستم ایمنی کمک می کند تا با سلول های سرطانی مبارزه کند.

 

سیستم ایمنی از اندام‌ها، سلول‌ها و بافت‌های مختلفی تشکیل شده است که به بدن در مبارزه با مهاجمان خارجی کمک می‌کنند، از جمله:

 

باکتری ها

ویروس ها

انگل ها

با این حال، سلول های سرطانی بخشی از ما هستند و بدن ما آنها را مهاجم نمی بیند. به همین دلیل، سیستم ایمنی ممکن است برای شناسایی آنها به کمک نیاز داشته باشد. راه های مختلفی برای ارائه این کمک وجود دارد.

 

واکسن ها

 

وقتی به واکسن ها فکر می کنید، احتمالاً آنها را در زمینه پیشگیری از بیماری های عفونی مانند کووید-19، سرخک و آنفولانزا در نظر میگیرید. با این حال، برخی از واکسن ها می توانند به پیشگیری یا حتی درمان انواع خاصی از سرطان کمک کنند.

 

به عنوان مثال، واکسن ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در برابر بسیاری از انواع HPV که می توانند باعث سرطان دهانه رحم، مقعد و گلو شوند، محافظت می کند. علاوه بر این، واکسن هپاتیت B به جلوگیری از عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B، که می تواند منجر به سرطان کبد شود، کمک می کند.

 

Bacillus Calmette-Geurin (BCG) واکسنی است که معمولاً برای سل استفاده می شود اما می تواند بخشی از درمان سرطان مثانه نیز باشد. در این درمان، BCG مستقیماً توسط یک کاتتر به مثانه می رسد که سلول های ایمنی را برای حمله به سلول های سرطانی مثانه تحریک می کند.

 

محققان همچنین در تلاش برای ساخت واکسنی بوده اند که به سیستم ایمنی کمک می کند مستقیما با سرطان مبارزه کند. سلول های سرطانی معمولاً مولکول هایی روی سطح خود دارند که روی سلول های سالم نیستند. واکسن حاوی این مولکول‌ها ممکن است به سیستم ایمنی کمک کند تا سلول‌های سرطانی را بهتر بشناسد و از بین ببرد.

 

تاکنون تنها یک واکسن برای درمان سرطان توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید شده است. این دارو Sipuleucel-T (Provenge) نام دارد و برای درمان سرطان پیشرفته پروستات که به درمان های دیگر پاسخ نداده است، استفاده می شود.

 

این واکسن منحصر به فرد است زیرا سفارشی است. سلول‌های ایمنی از بدن خارج می‌شوند و به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند، جایی که برای شناسایی سلول‌های سرطان پروستات اصلاح می‌شوند. سپس دوباره به بدن تزریق می شوند، جایی که به سیستم ایمنی کمک می کنند سلول های سرطانی را پیدا کرده و از بین ببرد.

 

بر اساس یک منبع معتبر در سال 2021، محققان در حال حاضر بر روی توسعه و آزمایش واکسن های جدید برای درمان انواع خاصی از سرطان کار می کنند. به گفته منبع مورد اعتماد مؤسسه ملی سرطان (NCI) این واکسن ها گاهی اوقات در ترکیبی از منبع معتبر با داروهای سرطان شناخته شده آزمایش می شوند.

 

برخی از نمونه‌های سرطان با واکسن‌هایی که آزمایش شده یا در حال حاضر در حال آزمایش هستند عبارتند از:

 

سرطان پانکراس

ملانوما

سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC)

سرطان پستان

مولتیپل میلوما

درمان با سلول T

سلول های T نوعی سلول ایمنی هستند. آنها برای از بین بردن مهاجمان خارجی که توسط سیستم ایمنی بدن شما شناسایی شده اند، کار می کنند.

 

درمان با سلول T شامل حذف این سلول ها از بدن و فرستادن آنها به آزمایشگاه است. سلول هایی که به نظر می رسد بیشترین واکنش را در برابر سلول های سرطانی دارند، جدا شده و در مقادیر زیادی رشد می کنند. سپس این سلول های T دوباره به بدن شما تزریق می شوند.

 

نوع خاصی از درمان با سلول T، درمان با سلول T CAR نامیده می شود. در طول درمان، سلول های T استخراج و اصلاح می شوند تا یک گیرنده به سطح آنها اضافه شود. این به سلول‌های T کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی را زمانی که دوباره وارد بدن شما می‌شوند، بهتر تشخیص داده و از بین ببرند.

 

تا زمان نگارش این مقاله، 6 درمان با سلول T CAR توسط منبع معتبر FDA تایید شده است. این ها برای درمان سرطان های خون، از جمله برخی از انواع لوسمی ها و لنفوم ها و همچنین مولتیپل میلوما استفاده می شوند.

 

به طور کلی، درمان با سلول های T CAR زمانی توصیه می شود که سایر درمان های سرطان موثر نبوده باشند. در حالی که می تواند برای افراد مبتلا به سرطان هایی که درمان آنها سخت است مفید باشد، با برخی عوارض جانبی بالقوه جدی همراه است.

 

یکی از اینها سندرم آزادسازی سیتوکین (CRS) منبع مورد اعتماد نام دارد. این زمانی اتفاق می افتد که سلول های T که به تازگی معرفی شده اند، تعداد زیادی از مواد شیمیایی به نام سیتوکین ها را در جریان خون آزاد می کنند. این می تواند سیستم ایمنی بدن را به کار بیاندازد.

 

اثرات جدی بر روی سیستم عصبی، مانند تشنج و گیجی، پس از درمان با سلول T CAR نیز مشاهده شده است.

 

کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام است تا ببینند چگونه این درمان می‌تواند انواع دیگر سرطان‌ها، از جمله تومورهای جامد را که دسترسی به سلول‌های T CAR سخت‌تر است، درمان کند.

 

محققان همچنین در حال مطالعه راه‌های بهتری برای مدیریت عوارض جانبی مرتبط با درمان با سلول‌های T CAR هستند.

 

آنتی بادی های مونوکلونال

آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سلول های B، نوع دیگری از سلول های ایمنی تولید می شوند. آنها قادر به شناسایی اهداف خاصی به نام آنتی ژن هستند و به آنها متصل می شوند. هنگامی که یک آنتی بادی به آنتی ژن متصل می شود، سلول های T می توانند آنتی ژن را پیدا کرده و از بین ببرند.

 

درمان آنتی بادی مونوکلونال (mAb) شامل ساخت مقادیر زیادی آنتی بادی است که آنتی ژن هایی را که معمولاً در سطح سلول های سرطانی یافت می شوند، شناسایی می کند. سپس آنها به بدن تزریق می شوند، جایی که می توانند به یافتن و خنثی کردن سلول های سرطانی کمک کنند.

 

انواع مختلفی از mAbs وجود دارد که برای درمان سرطان ساخته شده اند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

 

آلمتوزوماب (کمبات)

این mAb به طور انتخابی به پروتئینی متصل می شود که در سطح لنفوسیت های سلولی T و B به شدت بیان می شود. با هدف قرار دادن این پروتئین خاص، هر دو سلول T و B برای تخریب مشخص می شوند، که به بدن شما کمک می کند تا از شر سلول های حاوی سرطان خلاص شود.

تراستوزوماب (هرسپتین)

این mAb مخصوص HER2 است، پروتئینی که در برخی از سلول‌های سرطان سینه یافت می‌شود و رشد آنها را تقویت می‌کند. تراستوزوماب به HER2 متصل می شود که فعالیت آن را مسدود می کند. این امر رشد سلول های سرطان سینه را متوقف یا کند می کند.

Blinatumomab (Blincyto). این درمان یک درمان با سلول های T و یک mAb در نظر گرفته می شود، زیرا حاوی دو mAb مختلف است. یکی به سلول های سرطانی و دیگری به سلول های ایمنی متصل می شود. این دو نوع سلول را به هم نزدیک می کند و به سیستم ایمنی اجازه می دهد تا به سلول های سرطانی حمله کند. در حال حاضر از آن برای درمان لوسمی لنفوسیتی حاد استفاده می شود و داروهای مشابهی برای بیماری هایی مانند میلوما در حال تولید است.

آنتی بادی های مونوکلونال همچنین می توانند به ذرات رادیواکتیو یا داروهای شیمی درمانی متصل شوند. به این mAb های مزدوج می گویند. از آنجایی که آنتی‌بادی‌ها برای آنتی‌ژن‌های روی سلول‌های سرطانی خاص هستند، اجازه می‌دهند این مواد ضد سرطان مستقیماً به سلول‌های سرطانی منتقل شوند.

 

چند نمونه از mAb های مزدوج عبارتند از:

 

Ibritumomab tiuxetan (Zevalin). این mAb دارای یک ذره رادیواکتیو است که به آن متصل است، که اجازه می دهد رادیواکتیویته مستقیماً به سلول های سرطانی هنگام اتصال آنتی بادی منتقل شود. برای درمان برخی از انواع لنفوم غیر هوچکین استفاده می شود.

Ado-trastuzumab emtansine (Kadcyla). این آنتی بادی یک داروی شیمی درمانی به آن متصل است. پس از اتصال آنتی بادی، دارو را در سلول های سرطانی آزاد می کند. برای درمان برخی از انواع سرطان سینه استفاده می شود.

مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی

مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی، پاسخ سیستم ایمنی به سرطان را افزایش می دهند. سیستم ایمنی بدن طوری طراحی شده است که بدون از بین بردن سلول های دیگر به مهاجمان خارجی متصل شود، اما سلول های سرطانی را به عنوان مهاجم تشخیص نمی دهد.

 

معمولاً مولکول های ایست بازرسی روی سطوح سلول ها از حمله سلول های T به آنها جلوگیری می کنند. مهارکننده‌های ایست بازرسی به سلول‌های T کمک می‌کنند تا از این پست‌های بازرسی اجتناب کنند و به آنها اجازه می‌دهد بهتر به سلول‌های سرطانی حمله کنند.

 

مهارکننده های ایمن ایمن برای درمان انواع سرطان از جمله سرطان ریه و سرطان پوست استفاده می شود. چند نمونه از مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی عبارتند از:

 

آتزولیزوماب (Tencentriq)

نیولوماب (Opdivo)

پمبرولیزوماب (کیترودا)

 

ژن درمانی

ژن درمانی راهی برای درمان بیماری ها با ویرایش یا تغییر ژن های درون سلول های بدن شما است. ژن ها حاوی کدی هستند که انواع مختلفی از پروتئین ها را تولید می کنند. پروتئین ها بر نحوه رشد، رفتار و ارتباط سلول ها با یکدیگر تأثیر می گذارند.

 

در مورد سرطان، ژن ها معیوب می شوند یا آسیب می بینند و باعث می شود برخی از سلول ها خارج از کنترل رشد کنند و تومور را تشکیل دهند. هدف از ژن درمانی سرطان، درمان بیماری با جایگزینی یا اصلاح این اطلاعات ژنتیکی آسیب دیده با کد سالم است.

 

محققان هنوز در حال مطالعه بیشتر ژن درمانی ها در آزمایشگاه یا آزمایشات بالینی هستند.

 

ویرایش ژن

ویرایش ژنی فرآیند افزودن، حذف یا اصلاح ژن ها است. به آن ویرایش ژنوم نیز می گویند. در زمینه درمان سرطان، یک ژن جدید به سلول های سرطانی معرفی می شود. این امر یا باعث از بین رفتن سلول های سرطانی می شود یا از رشد آنها جلوگیری می کند.

 

تحقیقات هنوز در مراحل اولیه است، اما امیدوار کننده است. تاکنون، بیشتر تحقیقات در مورد ویرایش ژن، حیوانات یا سلول های جدا شده را به جای سلول های انسانی درگیر کرده است. با این حال، تحقیقات به پیشرفت و تکامل خود ادامه می دهد.

 

سیستم CRISPR نمونه ای از ویرایش ژن است که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این سیستم به محققان اجازه می دهد توالی های DNA خاصی را با استفاده از یک آنزیم و یک قطعه اصلاح شده اسید نوکلئیک مورد هدف قرار دهند. آنزیم توالی DNA را حذف می کند و به آن اجازه می دهد تا با یک توالی سفارشی جایگزین شود.

 

تاکنون، برخی از آزمایش‌های بالینی فاز 1 که از فناوری CRISPR برای اصلاح سلول‌های T در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته استفاده می‌کنند، انجام شده است. کارآزمایی‌های بالینی فاز 1 عمدتاً ایمنی و امکان‌سنجی یک درمان جدید را ارزیابی می‌کنند.

 

یک کارآزمایی در سال 2020 شامل 3 نفر مبتلا به سرطان پیشرفته و مقاوم به درمان بود، سرطانی که به درمان پاسخ نمی دهد. در هر 3 نفر، تغییرات ارائه شده توسط CRISPR حداقل به مدت 9 ماه پایدار بود. عوارض جانبی قابل توجهی مشاهده نشد.

 

منبع آزمایشی دیگری در سال 2020 از سلول های T اصلاح شده با CRISPR شامل 12 فرد مبتلا به NSCLC پیشرفته و مقاوم بود. در حالی که تغییرات ارائه شده توسط CRISPR طولانی نبود، عوارض جانبی گزارش شده جدی نبود. همچنین به نظر نمی رسید که CRISPR بر مکان های خارج از هدف در ژنوم تأثیر بگذارد.

 

ویروس درمانی

بسیاری از انواع ویروس ها سلول میزبان خود را به عنوان بخشی طبیعی از چرخه زندگی خود تخریب می کنند. این باعث می شود که ویروس ها یک درمان بالقوه خوب برای سرطان باشند. ویروس درمانی استفاده از ویروس ها برای کشتن انتخابی سلول های سرطانی است.

 

ویروس هایی که در ویروس درمانی استفاده میشوند، ویروس های انکولیتیک نامیده می شوند. آنها از نظر ژنتیکی اصلاح شده اند تا فقط سلول های سرطانی را هدف قرار داده و تکثیر کنند.

 

با توجه به منبع NCITrusted، هنگامی که یک ویروس انکولیتیک سلول سرطانی را میکشد، آنتی ژن های مرتبط با سرطان آزاد می شوند. سپس آنتی بادی ها می توانند به این آنتی ژن ها متصل شوند و پاسخ ایمنی را تحریک کنند.

 

در حالی که محققان در حال بررسی استفاده از چندین ویروس برای این نوع درمان هستند، تنها یکی از آنها تاکنون تایید شده است. آن را talimogene laherparepvec (T-VEC) می نامند و یک ویروس تبخال اصلاح شده است. برای درمان سرطان پوست ملانوما که با جراحی قابل برداشتن نیست استفاده می شود.

 

محققان به مطالعه ویروس های انکولیتیک به عنوان راهی برای درمان سرطان ادامه می دهند. یک مرور سال 2020 به بررسی مطالعات روی ویروس‌های انکولیتیک بین سال‌های 2000 تا 2020 پرداخت. در مجموع 97 کارآزمایی بالینی مختلف پیدا شد که اکثر آنها فاز 1 بودند.

 

شایع ترین انواع سرطان هایی که با ویروس درمانی هدف قرار می گیرند ملانوما و سرطان های گوارشی بودند. یک آدنوویروس اصلاح شده شایع ترین ویروس انکولیتیک مورد مطالعه بود. بازبینان خاطرنشان کردند که تنها 7 مورد از مطالعات، سطوح پاسخ ایمنی خاص تومور را گزارش کردند.

 

هورمون درمانی

بدن به طور طبیعی هورمون هایی تولید می کند که به عنوان پیام رسان به بافت ها و سلول های مختلف بدن شما عمل می کنند. آنها به تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن شما کمک می کنند.

 

برخی از سرطان ها به سطح هورمون های خاص حساس هستند. به همین دلیل است که هورمون درمانی از دارو برای جلوگیری از تولید هورمون استفاده می کند.

 

تغییرات در سطح هورمون می تواند بر رشد و بقای برخی از انواع سلول های سرطانی تاثیر بگذارد. کاهش یا مسدود کردن مقدار یک هورمون ضروری می تواند رشد این نوع سرطان ها را کند کند.

 

گاهی اوقات از هورمون درمانی برای درمان سرطان سینه، سرطان پروستات و سرطان رحم استفاده می شود. این اغلب همراه با انواع دیگر درمان های سرطان، مانند شیمی درمانی یا درمان هدفمند استفاده می شود.

 

نانو ذرات

نانوذرات ساختارهای ریزی هستند که کوچکتر از سلول هستند. اندازه آنها به آنها اجازه می دهد تا در سراسر بدن حرکت کنند و با سلول ها و مولکول های بیولوژیکی مختلف تعامل داشته باشند.

 

نانوذرات ابزارهای امیدوارکننده‌ای برای درمان سرطان هستند، به‌ویژه وقتی صحبت از دارورسانی به میان می‌آید.

 

کاربردهای بالقوه نانوذرات در دارورسانی شامل سیستم‌هایی است که می‌توانند سلول‌های سرطانی یا موانع بافتی مانند سد خونی مغزی را هدف قرار دهند. این ممکن است به افزایش اثربخشی درمان سرطان کمک کند و در عین حال عوارض جانبی را به حداقل برساند.

 

جهت کسب اطلاعات بیشتر و خرید کمی لومینسانس با متخصصان پادتن گستر تماس بگیرید

 

نانوذرات همچنین می‌توانند بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارند. یک مطالعه در سال 2020 از یک سیستم مبتنی بر نانوذرات در موش‌ها برای آموزش سلول‌های ایمنی برای ایجاد پاسخ در برابر سلول‌های سرطانی استفاده کرد. این رویکرد همچنین به موثرتر شدن درمان با مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی کمک کرد.

 

در حالی که انواع نانوذرات درمانی که ما اخیراً در مورد آنها صحبت کردیم هنوز در مرحله توسعه هستند، چندین سیستم تحویل مبتنی بر نانوذرات منبع قابل اعتماد توسط FDA برای درمان‌های سرطان تایید شده‌اند. این سیستم ها از نانوذرات برای تحویل موثرتر داروهای سرطان استفاده می کنند.

 

برخی از نمونه‌های داروهای سرطانی که ممکن است از سیستم تحویل مبتنی بر نانوذرات استفاده کنند، داروهای پاکلیتاکسل (آبراکسان) و دوکسوروبیسین (دوکسیل) هستند.

 

سایر درمان‌های سرطان که از فناوری نانوذرات استفاده می‌کنند در حال حاضر در مرحله آزمایش‌های بالینی هستند. می‌توانید فهرستی از آزمایش‌های بالینی نانوذرات فعال برای درمان سرطان را در وب‌سایت آزمایش‌های بالینی کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده بیابید. بسیاری از سرطان های مختلف از جمله سرطان سینه، سرطان پروستات و سرطان ریه نشان داده شده اند.